Vooruit, laten we het er nog eens een keer over hebben: dat Koningslied. We hebben er nu al zó veel over gezegd, geschreven, getwitterd, gezeken en wat dies meer zij, dat mijn betoog er ook nog wel bij kan. Gisteravond is het na veel gezeur dan toch gezongen, al dan niet uit volle borst. En als je nou maar niet al te kritisch bent, zou je kunnen stellen dat het best aardig klonk.
Waarom zoveel kritiek op dat lied? Om te beginnen de muziek: met droge ogen wist meneer Ewbank te melden dat hij die melodie al jaren min of meer op de plank had liggen, ‘omdat hij niet wist wat hij ermee moest’. Pardon!? Er wordt jou dus gevraagd om voor deze heel speciale gelegenheid een lied te componeren en dan worden wij afgescheept met een afdankertje? Je kunt je afvragen of hij hierover niet beter z’n mond had kunnen houden, maar ik denk dat meneer Ewbank met opzet dit leugentje (?) de wereld inslingerde, om zo bij voorbaat alle geruchten te ontkrachten dat deze melodie een kopie zou zijn van het gospelnummer ‘10,000 reasons’ van Matt Redman. Ewbank geeft toe dat de muziek van het Koningslied inderdaad wel gelijkenis vertoont, maar dat dit zuiver toeval is en dat hij deze muziek dus al eerder gecomponeerd had …
Maar dan, de tekst. Je moet toch al wel een heel onderontwikkeld taalgevoel hebben, wil je niet opgemerkt hebben dat die tekst taalkundig gezien – laat ik het netjes zeggen – af en toe niet helemaal lekker loopt. Oké, wij – het volk van Nederland – mochten suggesties inzenden en dan zal het best zo zijn dat er dan bijdrages worden aangereikt waarvan je denkt: dat strookt niet helemaal met de beginselen van de Nederlandse taal. Maar m.i. is het dan toch de taak van die tekstschrijvers om daar vervolgens een mooi kloppend stuk proza c.q. poëzie van te maken? Ik begrijp serieus tot op de dag van vandaag niet wat er in het hoofd van die mensen is omgegaan toen die een regel als
“de dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier”
in elkaar timmerden. Of dachten ze wellicht – het niveau van sommige ingezonden suggesties indachtig – dat het gros van de Nederlandse bevolking toch niet in de gaten zou hebben dat hier niks van klopte? En qua metrum bekte dit natuurlijk wel beter dan ‘de dag waarvan je wist dat deze ging komen is eindelijk daar’, dat begrijp ik ook nog wel. Maar kom op zeg, als je als tekstschrijver dit soort concessies doet en het lied vervolgens presenteert als geschenk namens het Nederlandse volk, kan ik het niet anders zien dan dat je datzelfde volk gewoon minacht. Wat denk je nou? ‘Laat toch staan, dat merken ze toch niet’. Nou, dat hebben jullie geweten: dat merken ze heus wel! Het Nederlandse volk is geen hersenloze meute, die kritiekloos alles slikt voor zoete koek.
En dan, als blijkt dat zó veel mensen het niet leuk vinden en massaal kritiek gaan leveren, gaat Ewbank als een klein kind staan stampvoeten en jengelen en zegt in een openbare brief in z’n eigen woorden dat-ie niet meer meedoet. Als argument voert hij aan dat het is om de vele bedreigingen en om alle vuilspuiterij die hem ten deel zijn gevallen. Dat zal best, maar de pot verwijt in dezen de ketel dat-ie zwart ziet, want er zullen inmiddels nog maar weinig mensen zijn die niet weten dat hij een pasgeboren baby doodleuk bestempelt als Chinese naakthond. Waarvoor hij overigens later wel zijn excuses heeft aangeboden. Ook moet gezegd dat verwensingen en zeker doodsbedreigingen wat mij betreft niet thuishoren in de categorie ‘kritiek leveren’, maar anderzijds zou Ewbank zich ook moeten realiseren dat één negatief commentaar altijd langer blijft hangen dan tien positieve kritieken. Bovendien hebben de meeste mensen doorgaans eerder de neiging om hun negatieve gevoelens te laten blijken dan de loftrompet over iets te steken.
Al voordat het lied werd teruggetrokken door de componist opende ik er een topic over op Facebook. Ik slingerde daar de discussie aan met de volgende stelling:
“Je schaamt je toch bijna dat je Nederlander bent? “Met de W van stamppot eten”. Zitten die tekstschrijvers aan de coke? Stom Koningslied …”
De reacties waren divers, hoewel uit de meeste bleek dat ze het lied ook niet zo erg zagen zitten. Er waren er echter ook wel enkelen die vonden dat ik niet moest zeuren, dat het typisch Nederlands was om hierover te zeuren, en dat men het bovendien zo’n leuk initiatief vond. Maar ho, wacht even, dat vind ik ook heus wel! Juist wel! En ik denk dat ik het júist daarom zo slecht hebben kan, dat Ewbank zich eraf maakt met een versje dat hij toch nog had liggen. En ik vertik het toch ten enenmale om een tekst te zingen, waarmee ik me afschilder als een halve imbeciel? Het lied werd tenslotte ook aangeboden mede namens mij. O ja, iemand bracht ook nog te berde dat ik het dan zelf beter had moeten doen. Dat is wat mij betreft ook een slap argument. Als je een auto koopt waarvan de motor het al op de tweede dag begeeft, dan zou je het toch ook raar vinden als de garagehouder tegen je zei: “Tsss … maak zelf eens een betere auto!” Ik bedoel maar: ieder z’n vak.
Maar goed, we gaan weer over tot de orde van de dag. Drie Twee vingers in de neus. Kom op, kom op …
52.430384
6.233013
HSS ~ Henny Smeenk Sieraden 